Bron: De Correspondent, 26 december 2015, Mayke Blok
Beeld(verhaal): Maaike Hartjes
‘Je kunt wel zien dat ze Mexicaans zijn.’ Dat horen Aad en Boris vaak over hun zes maanden jonge tweeling. De twee zijn inderdaad geboren in Mexico, uit een Mexicaanse vrouw en hebben een Mexicaans paspoort. Maar dat de jongetjes er Mexicaans uitzien? Dat kan eigenlijk niet. ‘Ik ben maar gewoon gestopt met uitleggen,’ lacht Aad.
In een notendop zit het zo: de eicel waaruit de tweeling van Aad en Boris werd geboren, kwam van een donor uit de Verenigde Staten. Het zaad kwam van Aad en Boris, uit Nederland. In een Amerikaans laboratorium werden daar embryo’s van gemaakt, die ingevroren in stikstof naar Mexico werden gevlogen. Daar werden ze in een Mexicaanse draagmoeder geplaatst, die de baby’s in een speciale kliniek voldroeg.
Eén jaar en zo’n 80.000 dollar later zaten Aad en Boris met hun kersverse tweeling op een hotelkamer in Mexico. En daar begon het moeilijke deel van het stichten van hun gezin pas. Want ze kwamen terecht in een web van internationaal tegenstrijdige regels, die ervoor zorgden dat ze niet zomaar met hun tweeling op het vliegtuig naar Nederland konden stappen.
Exacte aantallen heeft niemand, maar het is zeker dat wereldwijd honderden kinderen per jaar op deze manier geboren worden: met westerse ouders, uit een draagmoeder in een minder welvarend land. Vaak gaat het om homostellen, maar ook onvruchtbare heterostellen maken van deze routes gebruik. Of alleenstaande vaders.
De reden is simpel: bij ons – en in de meeste landen – is het verboden om een vrouw te betalen voor het draagmoederschap. ‘Altruïstisch draagmoederschap’ – zonder betaling dus – is wel mogelijk.
Maar met een commerciële draagmoeder weet je zeker dat het kindje alleen van jou zal zijn. En dus ontstaat een wereldwijd waterbedeffect: waar de regelgeving het toelaat, gaan wensouders op zoek naar betaalbare baarmoeders.
Zo’n internationale tour voor het stichten van een gezin roept allerlei ethische vragen op. Is commercieel draagmoederschap werk of een vorm van uitbuiting? En als dat laatste het geval is, betekent dat dan dat stellen als Aad en Boris geen kinderen kunnen krijgen?
Lees de rest van dit prachtige (beeld)verhaal op De Correspondent