Op zoek naar covaders/vader in Amsterdam (en wie weet in Rotterdam/Middelburg)

Beste Wensvaders,

Al een tijdje ben ik op zoek naar een covader/vaders. Eerder dacht ik het alleen te kunnen, en had ik een donor voor ogen. Maar ik denk dat meer liefhebbende steunende ouders, andere perspectieven en minder stress een beter idee is. Ik ben Maud, 40 jaar, geen partner. Ik woon met veel eigen ruimte in een woongroep in Amsterdam, in een erg fijne constellatie van mensen. We wonen met z’n vijven en ik kan met allemaal goed opschieten. We genieten van elkaars samenzijn, en alles gaat erg automatisch. We laten elkaar ons gang gaan, maar eten vaak spontaan samen, hebben goeie gesprekken tijdens ontbijtjes in het weekend, delen een auto, en klussen regelmatig. Ik heb het vaak met mijn huisgenoten over mijn wens, en hoe het zou zijn als hier een kind zou kunnen gaan rondlopen. Hun reactie varieert van een ondersteunend geluid maar met enigszins angstig ogen, tot ronduit enthousiast. Ik werk drie dagen in de week als coördinator in de psychiatrie. Doe zeer langzaam een studie psychologie, zing in een koor, en ben deel van boekenclubs.

Ik verlang ernaar om opvoeder en deelgenoot te zijn van een opgroeiend mens, met alle moeilijkheden die erbij komen kijken, ik wil liefhebben als een moeder, ik wil een gezin zijn. Als ik met mijn neefje en nichtje ben, of met kinderen van vrienden dan geniet ik van hun speelsheid, oprechtheid, hun onderzoeken, hun grijpgrage handjes die je neus pakken, je haar, je handen. Hun duidelijke willen, directe uiten, heldere vragen. De gekke regels die er kunnen ontstaan, het spelen, de denkvrijheid.

Wat ik hoop dat deze brief teweegbrengt, is dat wij elkaar leren kennen en dat we oprecht van elkaar gaan vinden dat we, zo ver als dat kan goede ouders zullen zijn. Daarna, hoop ik dat we een soort dorp kunnen gaan vormen. In ons dorp wonen wij niet al te ver van elkaar, en delen wij de zorg voor ons kind, het liefst zo gelijk mogelijk. zoeken we actief naar andere leden van het dorp, zoals surrogaat zusjes, broertjes, ooms, tantes, opa’s en oma’s. Ik denk dat met het idee van een dorp in ons hoofd we een gezonde situatie voor het kind kunnen vormen. In ons dorp zullen we vaak samen eten, zo goed mogelijk communiceren, en zal het kind, voelen dat we elkaar steunen, ook al zijn we het niet de hele tijd met elkaar eens. In dit dorp hoop ik ook dat we elkaar kunnen versterken en we elkaar kunnen helpen te navigeren met onze onbewuste werelden waar de angsten en onzekerheden zijn die we nog niet onder ogen hebben durven zien, zodanig dat het kind zich er niet te veel mee bezig hoeft te houden. Ik heb nu het beeld dat dat dorp in Amsterdam, maar het kan ook in Rotterdam of Middelburg zijn.

Laat me weten of we een match zijn. Ik maak graag kennis met je/jullie.

Groeten,

Maud