Vlaamse Gekende Spermadonor gezocht (voor bevruchting met gekende donoreicel)

Alleenstaande (Oost- en West-) Vlaamse hetero vrouw van 43 met blijvende grote kinderwens zoekt een gekende spermadonor,

Ik zoek naar een lieve, verstandige en integere, gezonde, open-minded homo man van 35 tot 45 jaar, die graag donor zou willen zijn voor mijn kind.

Ik ben op zoek naar iemand waarmee het kind wel af en toe contact heeft, maar die bewust niet kiest voor co-ouderschap. Dit omdat het volgens mij niet mogelijk is om in deze korte tijd nog een vertrouwensband met iemand op te bouwen en om moeilijke situaties te voorkomen. Al zal ik niet de genetische moeder kunnen zijn, wil ik de hoofdopvoeder zijn, omdat ik dan zeker weet dat het kind in liefdevolle en gezonde omgeving zal opgroeien. Ik ga specifiek op zoek naar een homo man, om hen de kans te geven genetische vader te zijn en omdat het mij ook minder complex lijkt op relationeel vlak.
Daarnaast zal ik ook een voogd aanduiden, voor moest er iets met mij gebeuren.

Na een lang traject in het UZ Brussel, met als conclusie dat ik niet langer zal kunnen rekenen op mijn eigen eicellen, ga ik nu (eerst) ook nog op zoek naar een eiceldonor, wat niet vanzelfsprekend is. Vermits ik vind dat elk kind recht heeft te weten wie zijn genetische ouders zijn, een gekende eiceldonor.
De gekende spermadonor/wensvader waarmee ik de laatste 2 jaar in behandeling was, staat niet open voor eiceldonatie en haakt nu dus ook af.
De gekende eiceldonor/genetische moeder zal geen opvoedende rol hebben. De enige ‘mama’ zal ik zijn, rekening houdend met de verwachtingen van alle partijen. Vooraf worden de rollen duidelijk afgesproken.

Doordat mijn kinderwens sterk aanwezig blijft, wil ik nog alles doen wat ik kan én wil om nog te proberen mama te worden. Maar dit voor mijn 45, dus tot maximum eind 2021.

Al van jongs af aan droomde ik ervan ooit mama te worden, maar ik heb me er lang niet klaar voor gevoeld, door mijn groot verantwoordelijkheidsgevoel op dat vlak. (Ik voelde mezelf nog niet volwassen genoeg, of vond mijn relatie er niet goed genoeg voor en twijfelde lang of ik het wel goed genoeg zou doen).
Zo’n 5 jaar geleden voelde ik er mij uiteindelijk klaar voor en besloot ik eicellen te laten invriezen en te zoeken met wie ik graag een kind zou krijgen. Maar jammer genoeg is er geen kindje van gekomen, ondanks alles wat we ervoor hebben gedaan.
Nu hoop ik nog de laatste kansen te kunnen krijgen en nog ooit mijn kind in mijn armen te mogen houden, onvoorwaardelijke liefde te kunnen geven en mama te kunnen zijn. Én zijn/haar biologische papa (en zijn familie) te mogen kennen.
Er is helemaal geen garantie dat het nog lukt, ook met eiceldonatie, maar de kansen zijn alvast veel groter dan mijn mijn eigen eicellen.

Alle behandelingen gebeuren in samenwerking met het UZ Brussel (Jette) (of desnoods in een erkende kliniek in Nederland) en de donoren ondertekenen daar de nodige overeenkomsten om afstand te doen van hun rechten en plichten en zo ook beschermd te zijn. De situatie met gekende donoren moet ook goedgekeurd worden door een ethische commissie en die is streng om problemen voor het toekomstige kind en alle betrokkenen te voorkomen. Mij kennen ze in Jette alvast. Op de website van het CRG van het UZ Brussel kan je informatie vinden (en o.a. bij vzw Donorfamilies en De Verdwaalde Ooievaar, Meer dan gewenst, Freya.nl… ook).
Toch moet onderling afgesproken worden welke rol de gekende donor/ biologische vader zal hebben. Dit kan gaan van enkel als het kind ernaar vraagt, of enkel bij verjaardagen,… ,tot de rol van een hele speciale persoon in zijn/haar leven. Voor mij is het het belangrijkste dat het eventuele toekomstige kind zich goed voelt bij de situatie en daarbij alle partijen in het verhaal ook. Goeie constructieve communicatie, maturiteit, respect voor elkaar en empathie is hierbij ontzettend belangrijk. Mijn grootste schrik is dat er conflicten zouden ontstaan en ik wil me en het kind daartegen beschermen door zelf de touwtjes in handen te hebben en alles vooraf zo goed mogelijk af te spreken. Daarom wil ik de hoofdopvoeder zijn (zeker nu het niet mijn genetisch kind zal zijn). Als er vertrouwen groeit, kan natuurlijk het contact ook uitbreiden.
Ik heb een kind veel liefde, tijd, warmte en zorg te bieden. Het kind moet zichzelf kunnen zijn en ondersteund worden zich te kunnen ontwikkelen tot een zelfstandige, gelukkige persoon. Het welzijn van mijn kind zal altijd prioritair zijn voor mij.

Liefst had ik een goeie partnerrelatie gehad, maar ik kan me goed verzoenen alleen te zijn als er niemand op mijn pad komt die goed bij me past. Door al vele jaren alleen te leven, ben ik erg zelfstandig, leerde ik mezelf heel goed aanvoelen en goed voor mezelf te zorgen en te genieten van de mooie kanten ervan. Door mijn levenservaring, voel ik me ook sterker en stabieler dan toen ik jonger was. Ik heb veel interesses, ik ben sociaal en een levensgenieter. Ik ben niet gelovig, heb het heel moeilijk met racisme en discriminatie en ik heb steeds meer aandacht voor een gezonde levensstijl, zowel op fysiek als mentaal vlak. Ik heb maar een kleine familie waarmee er geen hechte band is, maar er zijn enkele hele speciale vriendinnen en vrienden die ongelooflijk veel voor mij betekenen.

Laat me a.u.b. weten als je het zou overwegen of moest je je vinden in dit verhaal en mij die laatste kansen nog te gunnen. We zien wel of we uiteindelijk met elkaar in zee gaan en of het lukt om mijn allergrootste wens nog te verwezenlijken.
Een gekende eiceldonor vinden is niet gemakkelijk en alles hangt nu ook daarvan af.

Vragen, constructieve tips en opmerkingen zijn altijd welkom.