Liefdevolle wensmoeder wonend in Amsterdam met wortels in Overijssel zoekt betrokken wensvader(s)

Ha lieve wensvader(s),
Een kleine drempel moest ik over voor deze oproep. Het is niet de manier waarop ik dacht dat ik de vader(s) van ons toekomstige kind tegen zou komen. Wat zou ons kind daarvan denken? Toen ik me realiseerde dat het antwoord zou kunnen zijn: “Dat mijn ouders zo naar mij verlangde, ik zo onmisbaar was, dat zij dit ervoor overhadden”, was de drempel verdwenen.
Opgegroeid in Zwolle, vanaf mijn studie in Amsterdam. Ik ben werkzaam als kind- en jeugdpsycholoog en gezinstherapeut, waar ik veel plezier uit haal. Het geeft voldoening om bij te dragen aan de verbinding tussen gezinsleden.
Ik besteed graag tijd met vrienden & familie. Zij omschrijven mij als: warm, humoristisch, zelfstandig, zorgzaam, intelligent, attent, sterk en enthousiast. Ik word blij van struinen door de natuur, een boekwinkel of stad. Ook van rommelen in mijn tuin, bordspelletjes, de krant, muziek, bakken, filmhuisfilms, een terrasje, podcasts, dansen en mijn hangmat. Ik probeer gezond te leven, zowel qua voeding als door regelmatig te sporten. Het leven probeer ik positief te benaderen. Humor vind ik belangrijk.
Erg graag zou ik mijn leven verrijken met een kind(eren). En dat gaat niet zo “vanzelf” als ik vroeger dacht. Ik heb altijd geweten dat ik moeder wil worden. Al vroeg paste ik op. Mijn buitenlandavontuur op mijn 18e vervulde ik als aupair. Ik geniet van mijn rol als tante. Het voor anderen willen zorgen, genieten van een tafel vol mensen, zelfgemaakt eten, bloemen; zit er van jongs af aan in.
Helaas heb ik lang vastgehouden aan een plaatje van een gezin met een vader en een moeder (niet door een streng religieuze opvoeding, maar blijkbaar door eigen onbewuste ideeën). Inmiddels weet ik dat als ik een gezin zou vormen met een partner, dat een vrouw zal zijn. Ik heb haar nog niet gevonden en de oer-behoefte om moeder te worden is zo sterk, dat ik niet op haar ga wachten. Wellicht voegt ze ooit nog in? Maar als dat niet gebeurt, zou ik alsnog het gevoel hebben een volwaardig (regenboog)gezin te zijn met kind(eren) en een betrokken wensvader(s).
Een reden dat ik zo vasthield aan dit hetero normatieve plaatje; ik vind dat een kind het recht heeft om te weten waar het biologisch vandaan komt en een actieve betrokkenheid van beide biologische ouders voelt. Ik kan me niet voorstellen dat ik een kind op de wereld zou zetten met een niet betrokken donor. Hoe leg ik dat aan het kind uit? Dat mijn behoefte zwaarder woog dan de behoefte van een kind aan beide biologische ouders? Dat durf ik al wel te zeggen: de behoefte van mijn toekomstige kind zal altijd voor gaan.
Ik ben opzoek naar een lieve wensvader(s) die ook een ‘village to raise a child’ wil creëren in deze steeds complexer wordende wereld. En die de tijd wil nemen om elkaar goed te leren kennen en ontdekken hoe we functioneren als team. Want dat is toch wel wat het vereist om het type regenbooggezin wat ik voor me zie te vormen.
Resoneert bovenstaande? Dan hoor ik dat graag!
Liefs
Wensmoeder A